Właściwości zdrowotne roślin znane są nie od dziś. W czasach, gdy medycyna nie była rozwinięta tak, jak obecnie, to właśnie z natury czerpano pomoc w wielu dolegliwościach. Jakie właściwości ma pokrzywa? I czy liście pokrzywy są jadalne?
Czy liście pokrzywy są jadalne?
Pokrzywa jest rośliną pospolitą, którą znaleźć można dosłownie wszędzie – na polach, łąkach, a nawet w przydomowym ogródku, na podwórku. O właściwość rośliny mówi się dużo, ale często w kontekście wyglądu i pielęgnacji włosów. Nie każdy jednak wie, że jest to roślina jadalna.
Roślinę spożywać można nawet na surowo. Zastanawiasz się jak to możliwe? Chyba każdy wie, że kontakt z pokrzywa nie należy do przyjemnych. Oparzenie bywa bolesne i piekące. Wystarczy odpowiednie przygotowanie i wstępna obróbka. Liście i pędy należy najpierw sparzyć. Dodatkowym atutem tego postępowania jest utrata aktywności histaminy.
Do jedzenia nadają się zarówno liście, jak i pędy. Najsmaczniejsze są młode rośliny – świeże i soczyste. Pokrzywę warto zbierać w kwietniu i maju.
Czy pokrzywa jest jadalna? Właściwości zdrowotne rośliny
Młode pokrzywy cenione są w kuchni ze względu za doskonałe walory smakowe. Warto jednak wiedzieć, że włączenie ich do diety niesie ze sobą wiele korzyści, bo pokrzywa genialnie wpływa na organizm człowieka. Regularnie spożywana rewelacyjnie wpływa na krew. Pomaga w jej oczyszczaniu, wykazuje właściwości przeciwkrwotoczne, przyspiesza gojenie ran. Pomaga też obniżyć poziom cukru we krwi.
Pokrzywa jest źródłem witamin, w tym A, C, E, K1 oraz witamin z grupy B. Jest bogatym źródłem białka i chlorofilu, ale warto zwrócić uwagę, że zawiera sporo żelaza, potasu, magnezu i krzemu.
W jakich sytuacjach może pomóc spożywanie pokrzywy?
Ze względu na właściwości pokrzywa może pomóc w leczeniu i profilaktyce wielu chorób. Jedną z nich jest anemia, choroba krwi, diagnozowana niestety coraz częściej. Dzięki pokrzywie zadbać można o zwiększenie liczby czerwonych krwinek.
Doskonale właściwości wykorzystywane są w sytuacji wystąpienia problemów z układem trawiennym. Roślina wpływa doskonale na perystaltykę jelit, wspierając procesy trawienne. Korzystnie oddziałuje też na nerki, wątrobę, bardzo dobrze sprawdzi się w leczeniu stanów zapalnych układu moczowego.
Wyjątkowy smak i doskonały aromat
W kuchni pokrzywa ceniona jest ze względu na doskonały smak i niepowtarzalny aromat. Najsmaczniejsze są młode liście, zbierane z górnych pędów. Warto zwrócić uwagę, aby do jedzenia zbierać rośliny znajdujące się z dala od ruchliwych dróg. Smak – lekko korzenny porównać można ze szpinakiem.
Pokrzywa w kuchni – praktyczne przykłady wykorzystania
Pokrzywa w kuchni stwarza wiele możliwości, a sposób spożywania zależeć będzie od indywidualnych preferencji. Wśród najbardziej popularnych wymienić można herbatę z liści pokrzywy. Napar przygotować można zarówno ze świeżej, jak i suszonej rośliny. Wystarczy zalać wrzątkiem (ok. 6-7 liści świeżych lub łyżeczka suszu). Herbata będzie gotowa do picia po ok. 5-10 minutach.
Doskonałą propozycją jest też koktajl z pokrzywy. Do jego przygotowania wykorzystuje się świeże rośliny. Potrzebne też będzie jedno jabłko oraz pół cytryny. Zaletą jest łatwe przygotowanie – przepłukane liście pokrzywy, jabłko pozbawione gniazda nasiennego i cytrynę obraną ze skóry wystarczy wsadzić do blendera i połączyć składniki.
Dla bardziej wymagających dostępnych jest wiele przepisów, np. na jajecznicę z pokrzywą, pierogi lub naleśniki z pokrzywą. Doskonale sprawdzi się również jako sos, np. dodatek do makaronu.
Dużą popularnością wśród osób ceniących sobie smak pokrzywy i jej właściwości cieszy się zupa z pokrzywy. Jej przygotowanie jest dość proste, odpowiednio sparzone, umyte i odsączone liście wystarczy udusić na maśle, dodając odrobinę czosnku. Całość po zmiksowaniu dodaje się do wywaru warzywnego i mleka, a po zagotowaniu dodaje się jeszcze śmietanę. Jeszcze lepszy smak osiągnąć można dodając m.in. gałkę muszkatołową, sól, pieprz czy imbir.
Pokrzywa w kuchni znajduje szerokie zastosowanie, a doskonale właściwości sprawiają, że jej spożywanie jest korzystne dla zdrowia.
